Bezoek aan woongroep Anna Paulowna
Op een stormachtige maandagmiddag, zijn wij te gast bij Woongroep Anna Paulowna. Wij waaien letterlijk het statige Landbouwhuis in de Anna Paulownastraat binnen, waar bewoonster en bestuurslid Renate Visser ons allerhartelijkst ontvangt. Zij leidt ons naar de algemene ruimte: een royale en lichte gemeenschappelijke huiskamer met open keuken, die grenst aan een riante stadstuin.
Renate is, nu acht jaar na haar pensioen, nog steeds een actieve vrouw. Direct na haar Hbo-opleiding Handel und Wirdschaft, werd zij door nieuwsgierigheid in mensen en dagelijkse gebeurtenissen naar ‘de krant’ gedreven: “Ik ben via een gedegen praktijkopleiding als verslaggever bij een dagblad/weekblad terecht gekomen. Daar heb ik mijn nieuwsgierigheid behouden, maar mij gefocust op de Moderedactie. Mijn einddoel zou dan ook geweest zijn Hoofdredactrice van de VOGUE te worden. Helaas de droom kwam niet uit: getrouwd en moeder. Door sociale verplichtingen heb ik niet meer gewerkt tot na mijn scheiding.”
Na haar scheiding heeft Renate jarenlang een modezaak gehad op het Noordeinde. Zij is lid van kunstenaarsvereniging en galerie Pulchri. “Ik ben geen kunstenaar hoor, maar ben, zoals dat heet, kunstminnend lid, legt zij uit. “Ook ben ik personal shopper; dit doe ik uit liefde en passie nog voor oude klanten.”
Groepswonen in woongroep Anna Paulowna
Woongroep Anna Paulowna bestaat op dit moment uit veertien bewoners, waarvan vijf mannen. De woongroep is bedoeld voor vijftigplussers. De oudste bewoner is nu 88 en de jongste is 52 jaar.
Renate vertelt :“Ik woon hier zelf nu twaalf jaar, maar er is ook een buurvrouw die hier al dertig jaar woont. Eigenlijk is er heel weinig verloop. Er zijn zelfs zeven jaren geweest, waarin er helemaal niemand verhuisd is”.
De vrijdagmiddagborrel en koffie drinken op zondag, zijn twee vaste (maar niet verplichte) activiteiten. De groep beschikt over een grote gemeenschappelijke ruimte met keuken. De gemeenschappelijke ruimte kan door de bewoners, voor een klein bedrag, worden afgehuurd voor feestjes. Dat voelt als extra woonruimte, net zoals de logeerkamer die voor bezoekers tegen een kleine vergoeding kan worden gereserveerd. Als alles maar weer netjes wordt achtergelaten. Renate stipt aan: ”Het is geven en nemen in deze woongroep.”
Er zijn ook steeds terugkerende taken in de groep, zoals het wegzetten van de vuilcontainers, onderhoud van de terrasmeubelen en de bloemen in de algemene ruimte. Bewoners die het onderhoud van de tuin op zich nemen, zijn doorgaans liefhebbers met groene vingers. Tijdens de jaarlijkse ledenvergadering kunnen de bewoners zich aanmelden voor de taak die zij het komende jaar willen vervullen. “Zo regelen wij dat hier”. Iedere drie jaar wordt er een nieuw bestuur gekozen. Voor het schoonhouden van de algemene ruimtes heeft de woongroep een hulp in dienst die door de leden van de groep betaald wordt.
Vrijheid in verbondenheid
‘’Vanuit interesse in mensen en de wens contact met hen te houden, was ik vrij vlug voor het "groepswonen", zegt Renate. ‘’Echter met behoud van privacy, welke dan ook in de ‘Anna Paulowna’ hoog in het vaandel staat.”
Renate benadrukt het belang van verbinding tussen de bewoners; dat kan variëren van liefde voor kunst tot interesse voor sport. “Je moet raakpunten hebben, om met elkaar in gesprek te komen. Bijvoorbeeld: als een buurvrouw in het zonnetje een boek zit te lezen in de tuin, dan groeten we elkaar en vraag ik “wat lees jij?”.
Hoewel iedere bewoner zelfstandig woont, is er sprake van een nauwe burenband. ‘’Ik ben niet alleen”, zegt Renate. “Wij hebben afgesproken elkaar niet fysiek te verzorgen bij ziekte, maar hebben wel de telefoonnummers van elkaars familie of vrienden als het nodig is om hen in te schakelen.”
“Ik ben een grote voorstander van groepswonen. Er zijn bijvoorbeeld veel singles, mensen die kinderen in het buitenland hebben, of mensen die zich te oud voelen om naar de kroeg te gaan; al deze mensen hebben vaak wel behoefte aan wat aanspraak. Persoonlijk wil ik geen benauwd gevoel hebben van in een club te zitten, maar wel gezamenlijkheid ervaren op de momenten dat ik daar behoefte aan heb.”
Het gebouw
Renate vertelt ons nog iets interessants over het gebouw waarin de woongroep is gevestigd: “Voor de tweede wereldoorlog, waren dit twee huizen. Tijdens de oorlog was het in gebruik genomen door de Gestapo en daarna was hier het Ministerie van Landbouw gevestigd.”
We verlaten het pand nadat Renate ons vol trots haar mooie appartement heeft laten zien. Een pareltje in het centrum van Den Haag.
